شب، سکوت، شوپنهاور

پاییز که از راه میرسد، ته‌تهای گلویم احساس عجیبی دارم.
انگار که هسته‌ی زردآلویی چیزی توی گلویم گیر کرده باشد، شاید بغضی.
پاییز که می‌رسد، شاید عاشق میشوم، نمیدانم شاید هم حساسیت باشد.
پاییز که میشود، دلم عجیب جنگل میخواهد.
تصور کن
شب، خلوت، پاییز، سکوت، شوپنهاور، ثورو، این همه کیف، این همه ذوق، واااااای چقدر دلم پاییز می‌خواهد و جنگل.
می‌خواهیم یک روز و شب پاییز را کنار هم به شناختِ سایه‌ی سنگین افسردگی بنشینیم. با ثورو در جنگل‌های زیبای پاییزی پیاده‌روی کنیم و لحظه‌‌مان را به نگاه او گره بزنیم. میان سکوت و تاریکِ شب، دورهم از اندوه‌هایمان بگوییم و روایت شوپنهاور و ویتگنشتاین را از غم بشنویم.

• پدیدار شناسی افسردگی
• گفت و گو دسته‌جمعی درباره‌ی غم
• پیاده‌روی در جنگل به روایت ثورو
• ویتکنشتاین و شوپنهاور درباره‌ی اندوه چه می‌گفتند؟